Widya mengangguk.
"Sinden sing digarap, iku ngunu, sinden kembar, siji nang cidek kali, siji'ne nang enggon sing mok parani wingi bengi. (Sinden yang kamu kerjakan, itu kembar, satu di dekat sungai, satu yang kemarin malam kamu datangi)."
"Eroh opo iku sinden (tahu kegunaan sinden)?"
"Mboten mbah (tidak tahu mbah)."
"Sinden ku, enggon adus'e poro penari sak durunge tampil. Nah, sinden sing cidek kali, gak popo digarap, tapi, sinden sing sijine, ra oleh diparani, opo maneh sampe digawe kelon. (Sinden itu tempat mandinya para penari sebelum tampil. Nah, sinden yang di dekat sungai tidak apa-apa dikerjakan, tapi, sinden yang satunya, tidak boleh didatangi, apalagi dipakai kawin)."
"Widya ngerti, sopo sing gok sinden iku (Widya tahu siapa yang ada di sinden itu)?"
Widya diam lama, sebelum mengatakannya.
"Ular mbah."
"Nggih, betul."
"Sing mok delok iku, ulo-anak'e Bima karo... (yang kamu lihat itu adalah anaknya Bima sama...)