"Iku ngunu, mbah sing kecolongan, Widya mek di dadekno awu awu, ben si mbah ngawasi Widya, tapi mbah salah, koncomu iku sing ket awal wes diincer karo.”
(itu, mbah yang kecolongan, Widya cuma dijadikan pengalih perhatian, biar si mbah ngawasi kamu, tapi mbah salah, dari awal yang diincar sama...).
Setelah itu Mbah Buyut diam lama, seperti tidak mau menyebut nama makhluk itu.
"Ngantos, yo nopo mbah, Ayu kale bima saget mbalik (lalu bagaimana mbah, apa Ayu sama Bima bisa kembali)?” tanya Widya.
"Isok isok," kata mbah Buyut, "sampe balak'e diangkat."
"Balak'e diangkat mbah (bencananya diangkat)?" tanya Widya, bingung.
"Bima ambek Ayu wes kelewatan, sak iki, kudu nanggung opo sing dilakoni.”
(Bima sama Ayu sudah kelewatan, sekarang, dia harus menanggung apa yang dia perbuat).
"Ayu sak iki, kudu nari, keliling alas iki.” (Ayu sekarang harus menari mengelilingi hutan ini)
"Sak angkule nari, sadalan-sadalan.” (tampil, menari, di setiap jengkal tanah ini)